1990 Aksaray

O gün annesi gelecekti okula. Okullarda "Yerli Malı Haftası" nın kutlandığı günlerdi. Sanırım zamanın Köy Enstitülerinin uygulamalı derslerinden birinin son kırıntılarıydı bu haftalar. Birinci dünya savaşı sonucunda oluşan ekeonomik darboğazın ülkelerde bazı önlemler alınması içgüdüsü yaratması bekleniyordu. Türkiye' nin bu duruma geliştirdiği refleks ise kendi ürünlerimizi tüketmek, diğer ülkelere para akışını durdurmak ve tutumlu olmaktı. Dolayısıyla yerli malı yurdun malı herkes onu kullanmalıydı.
Bu bir akımdı ve bizim kuşak buna ucundan kıyısından az da olsa yetişmişti. Annesinin okula gelişi her ne kadar o haftaya denk gelsede,  asıl amaç öğrencilere kış sebze ve meyvelerini tanıtmak, anlatmaktı. Kış sebze ve meyvelerinin ortak bir karışım ile lezzetli bir hal aldığı en yerli üretim ise elbetteki Turşuydu!
Annesi sabahtan hazırlık yapmaya başladı. Bir yandan ne giyeceğini düşünürken diğer yandan da okula götüreceği numune turşunun içindekileri tekrar gözden geçirdi.Sanırım herşey hazır dedi kendi kendine...
İhsan sabah erkenden gitmişti okula. Annesi üçüncü ders sınıfta olacaktı. Heyecanla annesinin gelmesini bekledi durdu. Bu arada bir kaç arkadaşına da annesinin okula gelip bir şeyler anlatacağından bahsetti. Ve nihayet kapı çalındı ve içeriye annesi girdi.
Öğretmeniyle kısa bir merhabalaşma ve öğretmenin " Buyrun Döndü hanım " deyip annemi kara tahtanın önüne davet edişi...
Aslında annesinin adı " Dönmüş" idi ama herkes ona " Döndü" diye hitap ediyordu babası hariç. Annesine  babannnesinin ismini koymuşlar, nüfus cüzdanına da böyle yazdırmışlardı. Dolayısıyla annesinin resmi ismi "Dönmüş" gayriresmi ismi ise "Döndü"idi...